Het reisverslag
|
Een droomreis door West Afrika Het reisverslag |
HARAKA HARAKA HAKUNA (St.) Baraka |
|
| << Hst 1 | Hst 2 van de 27 | Hst 3 >> |
|
2. De eerste week in Afrika (Linda) We hebben de eerste week in Chefchaouen op de camping gestaan, waar Bart ondanks de aanhoudende regen en modder de laatste belangrijke verbeteringen aan Baraka heeft aangebracht, zoals de (drink-) waterpomp met filter die het nu perfect doet en de autoradio. Het was gezellig met Haagse Henk (reizend in Laro met hond en zijn Duitse meissie Regi), die ons gereedschap leende, adviezen gaf en zijn slaapzak leent voor de rest van de trip (bedankt Henk!). Avonden etend, drinkend en gitaarspelend doorgebracht, het stadje verkend en wat arabisch geoefend (weer totaal anders dan in Egypte, helaas). Op Bart's 30e verjaardag zijn we naar Meknes gereden, een geweldige route door de bergen, en de zon ging heerlijk schijnen! De avond daarvoor kreeg hij de videoboodschap van zijn ouders en broertje en ging helemaal gelukkig slapen. Bij het ontbijt met uitzicht over een paleisplein van Chefchaouen, kreeg hij alle briefjes, kaartjes en fotootjes van vrienden, het was zowaar gelukt om het verstopt en geheim te houden tot dan! `s Avonds heb ik Bart getrakteerd op een lekker luxe etentje in een heel sfeervol restaurant in Meknes. Alles bij elkaar een hele gezellige dag! We zitten nu in Salé op een camping, het Amsterdam-Noord van Rabat. We zijn precies een week in Marokko. Een week die gekenmerkt wordt door veel regen en wind, een beetje zon, veel plezier, leuke ontmoetingen met andere reizigers en voor het eerst dat echte lekkere reisgevoel. Marokko is een prettig land om Afrika binnen te komen, de natuur is prachtig en erg groen op het moment, de mensen zijn contactgericht en velen spreken redelijk goed frans, het eten is fantastisch (we hebben snel een eigen `tajine` van aluminium gekocht, een stoofpot, en het lukt ons al aardig). We zijn in toenemende mate trots op en blij met onze Baraka, die haar naam eer aandoet. Haar naam is voluit 'Haraka, haraka, hakuna baraka, wat in het Kiswahili betekent haast haast, geen enkele zegen. Barak blijkt echter ook in het arabisch en naar later bleek ook in vele West-Afrikaanse talen alleen maar goeds te betekenen ('zegen'/ 'welkom'/ 'bedankt'!). Eigenlijk is het gewoon de perfecte wagen om mee op reis te zijn! Reizigers met grotere wagens (bijvoorbeeld het duitse stel in de Hanomag), benijden ons om de betere wegligging en minder zware besturing, anderen met kleinere 4-wheeldrives zouden ook wel zo`n lekker zitje met tafel achterin de auto willen hebben. We hebben van alle opties al veelvuldig gebruik gemaakt, we zitten vaak binnen te eten en koken en in natte weersomstandigheden of minder veilige wildkampeer plekjes, is het slapen binnen (op de uitgeklapte tafel en de kussens) erg comfortabel en luxe! De daktent, ook mooi blauw en een lekker matrasje, bevalt ook prima. Tja, en dit verhaal zitten we dus te typen op de laptop, wat een belachelijke luxe, heerlijk gewoon! Laatst in het internetcafe mail gecheckt en getracht een stukje te schrijven... geen beginnen aan op een arabisch keyboard! Dit is zeker zo relaxed! Het wordt ook steeds gezelliger aan boord, met wat plastic bloemslingers en plannen voor Marokkaanse decoratieve randjes. Wat betreft de technische details: we zijn nog steeds gespitst op iedere vreemde brom, ratel, piep of plop (`wat is dat? Ik hoorde wat!` `Dat was ik, ik opende de fles`), maar al een stuk minder gestresst dan in Europa, goed is dat, hoe snel dat eigenlijk allemaal went! We hebben gisteren onze visa voor Mauritanië geregeld, en dat ging tegen alle verwachtingen in zeer soepel!!! Het was nog een gezellige dag ook, we ontmoetten een verbazing-wekkende backpackende Canadees (`Are you going to travel for 6 months in West Afrika? That`s so long! What are you going to do? I`ve spent 2 weeks in Morocco and I`ve seen it all!`), en een drietal fransen die de Saharatocht zeker voor de 4e of 5e keer gaan maken, verslaafd aan het overnachten in de zandduinen, van wie we nuttige tips kregen. Maar vooral: een leuk engels stel: Dave en Lisa (eigenlijk zijn ze geen stel, best apart). Met Dave & Lisa klikt het zo goed dat we meteen de rest van de dag met hun hebben opgetrokken, en uiteindelijk zelfs 6 weken lang gereisd hebben, waaronder twee keer de woestijn door. Een embassadelid, een Marrokkaan, vertelde ons het laatste nieuws m.b.t Israël en de Palestijnen, welk nieuws hier door iedereen op de voet gevolgd wordt. In ieder café of eetzaakje staat de televisie aan, met de Arabische nieuwslezers met de laatste ontwikkelingen (totaal onverstaanbaar voor ons). Alle aanwezigen zitten met ingehouden adem te kijken en luisteren, de Arabieren zijn klaar om hun broeders te gaan helpen, die zich met stenen moeten verweren tegen soldaten met machinegeweren en tanks. De trouwerij van de Marrokaanse koning is zelfs afgeblazen omdat de toestand niet verbeterde. Het feit dat wij zo probleemloos een visum krijgen om door de Sahara te trekken hangt samen met de verbroedering tussen de Arabieren, in dit geval tussen Marokko en Mauritanië. | |
|
Verder naar Hst 3 >> |
|
|
| |||
| HARAKA HARAKA HAKUNA (St.) Baraka |
